Έχοντας ήδη μπει στην λεγόμενη “εορταστική” περίοδο των χριστουγέννων, θαυμάζοντας τα φωτεινά λαμπιόνια στους δρόμους των πόλεων, σέρνοντας το βλέμμα μας από βιτρίνα σε βιτρίνα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτά τα χριστούγεννα είναι…αλλιώτικα. Αυτά τα χριστούγεννα δεν έχουμε την αγοραστική δύναμη ώστε να “γιορτάσουμε”, να ικανοποιήσουμε την ψευδαίσθησή μας ότι ξεφεύγουμε από την καθημερινή μας ασχήμια. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να ικανοποιήσουμε την επιθυμία μας για πλαστικό, δεν έχουμε ούτε το διαθέσιμο χρόνο των πέντε ημερών ανά χρόνο να νοιαστούμε για τα ορφανά παιδιά, τους πρόσφυγες, τους άστεγους, διότι είμαστε μπροστά στο χείλος της προσφυγιάς, της φτώχειας, της εξαθλίωσης. Συνέχεια