Είμασταν λίγοι σήμερα το απόγευμα στα διόδια της Ελευσίνας. Σχεδόν ένας προς τέσσερις με τις δυνάμεις καταστολής. Ξεδιπλώσαμε τα πανώ και τις σημαίες, δηλώσαμε τη αντίθεσή μας, καλέσαμε τον κόσμο που περνούσε να συμπαρασταθεί και να συμμετέχει. Ο χρόνος κι οι συνθήκες δεν ήταν με το μέρος μας. Η έφοδος των δυνάμεων της κρατικής τρομοκρατίας δεν μας επέτρεψε να παραμείνουμε περισσότερο από 15’ λεπτά. Κρατήσαμε όσο μπορούσαμε. Δεν νικηθήκαμε, δεν χάσαμε καμία μάχη που δεν μπορούσαμε αντικειμενικά να δώσουμε. Είμαστε εδώ, είμαστε ακόμα ζωντανοί και αποφασισμένοι να μην καταθέσουμε ποτέ τα «όπλα» της αντίστασης στη βαρβαρότητα και την ισοπέδωση. Συνεχίζουμε χωρίς καμία απογοήτευση, καμία αίσθηση ήττας, καμία υποχώρηση. Την άλλη φορά πιστεύουμε ότι θάμαστε περισσότεροι. Δεν διεκδικούμε «δάφνες», δεν διεκδικούμε «πρωτοπορίες» και επιβραβεύσεις. Δεν επιδιώκουμε ψηφαλάκια και εξουσία. Οραματιζόμαστε μόνο τη μέρα που η οργή από τα κάτω θα ξεχειλίσει κι οι συσχετισμοί θάναι με το μέρος του λαϊκού κινήματος που θα επιβάλει τους όρους για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών και των δικαιωμάτων του. Κι αυτή η μέρα δεν θ’ αργήσει.
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
Σχολιάστε