Οι πραγματικοί ήρωες του Πολυτεχνείου (όπως αναδείχθηκαν την χρονική αυτή περίοδο) δεν ήταν αυτοί που εξαργύρωσαν πολύ ακριβά την εκπομπή του ραδιοσταθμού, την παραμονή τους στις αίθουσες των συνελεύσεων, στο Πολυτεχνείο,
Οι ήρωες λοιπόν του Πολυτεχνείου δεν ήταν αυτοί που εμφανίστηκαν ως παρατρεχάμενοι, στελέχη υπουργείων και περιέφεραν αντιστασιακές περγαμηνές μεταξύ καναλιών, κομματικών γραφείων, ευρωβουλής, εν μέσω αμφισβητήσεων και διαπλοκής με τις εκάστοτε κυβερνητικές εξουσίες.
Οι ήρωες του Πολυτεχνείου δεν ήταν αυτοί, που γλείφοντας και έρποντας, τρέχανε στα κομματικά γραφεία να αρπάξουνε χαρτιά που βεβαίωνα την αντίσταση με μικρό ή μεγάλο οικονομικό όφελος.
Ήρωες του Πολυτεχνείου ήταν οι αφανείς άνθρωποι του μόχθου, οι εργάτες και οι αγρότες της Ελευσίνας και των Μεγάρων, οι μεροκαματιάρηδες, οι φοιτητριούλες και οι φοιτητές που δούλευαν το πρωί για να εξασφαλίσουν το χαρτζιλίκι και βρέθηκαν το μεσημεράκι έξω από τις πύλες του Πολυτεχνείου για να ενωθούν με τη φωνή και την αντίσταση των μαχόμενων φοιτητών. Συνέχεια