Η «δημοκρατία του ροπάλου» είναι αναγκαία προϋπόθεση για να επιβληθεί η μαζική εξαθλίωση

Στις 23 Οκτώβρη, μεθαύριο, εκδικάζεται η μήνυση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα εναντίον αστυνομικών που εισέβαλαν στα γραφεία του και κακοποίησαν μέλη του στις 5/5/2010. Τα γεγονότα έχουν εν τάχει ως εξής: Το πρωί της 5 Μάη 2010 πραγματοποιείται ένα από τα πιο μαζικά συλλαλητήρια των τελευταίων δεκαετιών ενάντια στο πρώτο Μνημόνιο.

6 Νοέμβρη: Γενική απεργία υπέρ(;) της κυβέρνησης

Διαβάζω τα τέσσερα βασικά σημεία αιχμής της απεργίας που προκήρυξε η ΓΣΕΕ για τις 6 Νοεμβρίου, απεργία γενική καθώς απόφαση συμμετοχής πήρε και η ΑΔΕΔΥ, και μου έρχεται να πάθω παράκρουση και ταμπλά μαζί. Οι λέξεις «κυβέρνηση», «μνημόνιο», «τρόικα», ακόμα και «λιτότητα» έχουν πολύ προσεκτικά απαλειφθεί, έχουν αφαιρεθεί χειρουργικά και από το κείμενο και από το σκεπτικό της προκήρυξης αυτής της απεργίας.

Ο «εμφύλιος» των τροϊκανών και η «αντίσταση» των εντολοδόχων

Εκλογές;

Η κυβέρνηση στήνει «οδοφράγματα» απέναντι στην τρόικα, οι δανειστές διαφωνούν για τα τρία κενά της ελληνικής «διάσωσης», αλλά πολλά μυρίζουν (κακο)στημένο παιχνίδι… Το ότι η κυβέρνηση είναι σε αδιέξοδο δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Και το ίδιο ισχύει για το γεγονός ότι

Μια ξένη μόνη απέναντι σε όλο το χωριό (πολιτικός φασισμός και κοινωνικός εκφασισμός)

Όλη η κοινωνία άρχισε ξαφνικά να μιλάει για το φασισμό. Όχι ακριβώς για αυτό, αλλά για την Χρυσή Αυγή. Δεν είναι καθόλου το ίδιο. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές η περίπτωση της δουλεμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης μιας 35χρονης από την Ουκρανία, που ανέδειξε καθημερινή εφημερίδα.