Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργαζομένων!

«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.

Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»

Τάσος Λειβαδίτης

Στην καρδιά της κρίσης, οι εργάτες της Βιο.Με. 

χτυπάνε την καρδιά της εκμετάλλευσης και της ιδιοκτησίας

 Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν οι ίδιοι.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!

Όλη τη νύχτα καιροφυλακτούσαν οι φύλακες του καθεστώτος και βρήκαν την ευκαιρία τα ξημερώματα να εισβάλλουν στο μηχανοστάσιο των απεργών του ΜΕΤΡΟ. Εκατοντάδες αλληλέγγυοι κατευθύνονται τώρα στα Σεπόλια. Έχουν ήδη σχηματιστεί συγκεντρώσεις στο ύψος της Λένορμαν και την κάθοδο του Κηφισού απέναντι από το αμαξοστάσιο. Η μάχη της Αθήνας μόλις ξεκίνησε. Όλοι στα Σεπόλια.

Ανακοίνωση-κάλεσμα των απεργών του ΜΕΤΡΟ

Το σωματείο του ΜΕΤΡΟ (ΣΕΛΜΑ) καλεί κάθε σωματείο, συνδικάτο, συλλογικότητα σε συνέλευση για κέντρο αγώνα και για να συντονίσουμε την απεργιακή μάχη, στο αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ την Παρασκευή 25/1 στις 17.30.

Οι εργαζόμενοι του Μετρό καλούν κάθε εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο, τη νεολαία, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να ενώσουν τη φωνή και τους αγώνες τους με τους εργαζόμενους απεργούς των μεταφορών. Η τρομοκρατία της επίταξης δε θα περάσει.

1943-2013: Πως ακυρώνεις μια επιστράτευση

Οι διαδηλωτές φώναζαν “επιστράτευση ίσον θάνατος” και “Θάνατος στον Πάγκαλο”. Η απειλή της πολιτικής επιστράτευσης, για την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων της Γερμανίας, αντιμετωπίστηκε με οργή από τον πληθυσμό και η κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων ανάγκασε την κυβέρνηση να ακυρώσει τα σχέδιά της.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το ημερολόγιο δεν έγραφε 2013 αλλά 1943. Οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις ζητούσαν άμισθους εργάτες (περίπου ότι πρότεινε πρόσφατα ο Πέτρος Δούκας) αλλά βρέθηκαν αντιμέτωπες με ένα λαϊκό κίνημα που τολμούσε να αμφισβητήσει ακόμη και τα στρατεύματα κατοχής.

“Βίλα” και το Μετρό;

Η επιστράτευση των απεργών του μετρό και η επίταξη όλων των ΜΜΜ που αποφάσισε η κυβέρνηση ολοκληρώνει το παζλ της καταστολής του τελευταίου διαστήματος, δείχνοντας καθαρά πού και ποιον στοχεύει “ο νόμος και η τάξη” που θέλουν να επιβάλουν: κάθε κοινωνική κίνηση πραγματικής αμφισβήτησης και σύγκρουσης με το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας.