TA ONEΙΡΑ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ

Πέρασαν κίολας 4 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του συμμαθητή μας Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου , τότε που ένας ακόμη “εξοστρακισμός” από τις δυνάμεις καταστολής του τόπου έμελλε να προκαλέσει το μεγαλύτερο εξεγερτικό γεγονός στην Ελλάδα από το Πολυτεχνείο και ύστερα. Εμείς οι μαθητές που λιώνουμε σε φροντιστήρια και σχολεία χωρίς ουσία και προοπτική βρεθήκαμε από κοινού με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στον δρόμο διεκδικώντας το αυτονόητο : το δικαίωμα στην ζωή, την ευτυχία , τον έρωτα… Η εξέγερση του Δεκέμβρη συντάραξε τα θεμέλια του συστήματος και επιβεβαίωσε την δυναμική που έχει ο κόσμος να καθορίζει με την δράση του τα πράγματα και να διεκδικεί αυτά που του έχουν αφαιρέσει.

Τέσσερα χρόνια μετά βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη επίθεση του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων που κατακτήθηκαν με αίμα. Τέσσερα χρόνια μετά και η κρατική καταστολή έχει ενταθεί στοχεύοντας στον εκφοβισμό του κόσμου που αντιστέκεται και αγωνίζεται. Τέσσερα χρόνια μετά και η κατάσταση στην παιδεία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Ο φόβος όμως άλλαξε στρατόπεδο.. Οι μάσκες έχουν πέσει και η κρατική καταστολή έχει απεμπολήσει από πολλού τα προσχήματα.. Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες πρωτόγνωρων περιστατικών που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Εισβολή της αστυνομίας στο υπό κατάληψη ενάντια στις συγχωνεύσεις τμημάτων 4ο γυμνάσιο Νίκαιας, εισβολή στο 1ο ΓΕΛ Χολαργού, την απειλή μπάτσου με όπλο ενάντια σε μαθητή σε σχολείο της Ελασσόνας, τις 11 συλλήψεις στο υπό κατάληψη 2ο ΕΠΑΛ Λαμίας, τον ξυλοδαρμό διαδηλωτών στην απεργιακή προσυγκέντρωση στην πλατεία γαρδένια στις 26 σεπτέμβρη και τις 5 συλλήψεις συμμαθητών μας , τον βασανισμό 15 αντιφασιστών στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ.

Δεν θα ξεχάσουμε λοιπόν τον Αλέξη όπως δεν θα ξεχάσουμε όλους τους τυχαίους “εξοστρακισμούς” αγωνιστών του κινήματος μέχρι να νικηθεί η πολιτική που οπλίζει το χέρι κάθε μπάτσου. Πολιτική που η βία και η καταστολή είναι έμφυτο της στοιχείο. Πολιτική που στόχο έχει την μετατροπή όλων εμάς σε σύγχρονους δούλους που θα λένε και ευχαριστώ. Πολιτική που μόνο εμείς οι “απο κάτω” , ούτε μεσσίες ούτε από μηχανής θεοί , μπορούμε να ανατρέψουμε. Ο Δεκέμβρης έδειξε τον δρόμο..

όταν η βία

γίνεται συνήθεια

οι κρατικές δολοφονίες

στατιστική

ο αγώνας

για ζωή και αξιοπρέπεια

είναι επιτακτικός

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ από το 4ο ΛΥΚΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Σχολιάστε

Δεν υπάρχουν σχόλια.

Comments RSS TrackBack Identifier URI