«…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς»

«Τελικά, πιστεύω πως το όραμα μιας μελλοντικής κοινωνίας πού επαγγέλλεται την ευ­τυχία του ανθρώπου θα πρέπει να είναι μια κοινωνία όπου ή κοινωνική πρακτική και δραστηριότητα θα ισούται, θα εκφράζεται με το παιχνίδι. Μιας κοινωνίας πού θα κάνει οίστρο της ζωής το φόβο του θανάτου…»

Αντικομφορμιστής, εικονοκλάστης, έντονη προσωπικότητα που δεν χώρεσε ούτε στα μπουντρούμια των φυλακών, ούτε στα κλειστά γραφεία των κομματικών επιτελείων. Το πρώτο του βιβλίο «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» αποτελεί τη προσωπική του μαρτυρία για τα μεταπολεμικά χρόνια με το μοναδικά συνταρακτικό τρόπο που είχε διαλέξει για να γράφει, να μιλάει και να εκφράζεται. Δεν άλλαξε ποτέ, δεν αποδέχτηκε να δρέψει κανενός είδους δάφνες, έζησε κι έφυγε περήφανος, αξιοπρεπής και ασυμβίβαστος. Καλό ταξίδι σύντροφε.