Τα Ναυπηγεία, ο ερχομός της Μέρκελ και η αβάσταχτη ανοησία της νομιμοφροσύνης

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Δικά μας είναι και τα Ναυπηγεία και τα Υπουργεία. Και η ΔΕΗ και τα λιμάνια. Όλα όσα έχει ο λαός χτίσει και τους δίνει ζωή με τη δουλειά του, την έγνοια του, τον ιδρώτα του. Έχουμε το δικαίωμα να τα ορίσουμε. Άλλοι να βγάλουν το σκασμό και να κάτσουν στη μπάντα.Μα δικό μας και το δικαίωμα, αλλά και η υποχρέωση, να ξεσηκωθούμε, να επιβάλλουμε επί αδίκων το δίκιο μας, να καταχτήσουμε την πραγματική δημοκρατία.

Ε, προφανώς και θα συναθροιστούμε κύριε Διευθυντά!

του Κώστα Φουρίκου

«Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.» Άρης Βελουχιώτης, «Ο λόγος της Λαμίας», 22 Οκτώβρη του 1944

Και τους δρόμους μας, τις πλατείες μας και τις γειτονιές μας πιθανόν θα συμπλήρωνε ο Άρης αν συνέχιζε τον ιστορικό λόγο του εδώ στο 2012, στην Αθήνα ή σε κάποιο άλλο αστικό κέντρο της χώρας. Αυτά είναι τα μόνα που διαθέτουμε, θα έλεγε, και ο κόπος της δουλειάς μας. Και τα χαμένα μας όνειρα και τις ελπίδες. Και οι συναθροίσεις μας. Γιατί πάλι θα έπρεπε να απαντήσει σε αυτούς που «μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε το κράτος».