Όταν ήμουν στο νοσοκομείο με το πατέρα μου, ένα μεσημέρι κατέβηκα στο κυλικείο του νοσοκομείου (που βρίσκεται κάτω από τα δέντρα) για ένα καφέ. Πήρα το καφέ μου και κατευθύνθηκα σ΄ενα τραπεζάκι να καθίσω για να ξεσκάσει το μυαλό μου λιγάκι μακριά από τους θαλάμους. Βρήκα ένα κενό τραπεζάκι δίπλα σε μια οικογένεια που καθόταν ήδη, η μαμά ο μπαμπάς και δυο κοριτσάκια ηλικίας 6-7 χρονών, κάτι τέτοιο.
Με το που κάθομαι βγάζω το κινητό μου και τα τσιγάρα μου και τότε ακούω μια φωνή παιδική δίπλα μου, μια φωνή γεμάτη τρόμο. «Μαμά, μαμά δίπλα μας κάθισε μια κυρία με τσιγάρα να της πούμε να φύγει μακριά μας» Γυρίζω κοιτάω τη μικρή και πραγματικά είδα το κοριτσάκι να είναι στη κυριολεξία τρομοκρατημένο. Πήρα ήσυχα τα πράγματά μου υπό το βλέμμα μιας κυρίας που με κοίταζε χωρίς υπερβολή, σαν να ήμουν ένα σίχαμα, και πήγα στην άλλη άκρη σε σημείο να μην τους βλέπω καν. Να διευκρινίσω κατ΄αρχήν πως είμαι από εκείνο το ιδιαίτερο είδος καπνιστών που έτσι κι αλλιώς δεν θα κάπνιζα δίπλα σε δυο παιδιά έστω και σε ανοιχτό χώρο. Να διευκρινίσω επίσης πως σέβομαι τη σχιζοφρένεια που κουβαλάει ο καθένας γιατί ξέρω ότι είναι ήδη ένα καθημερινό μαρτύριο χωρίς να χρειάζεται και έξωθεν βοήθεια….
Όμως εκείνο το γεμάτο τρόμο βλέμμα ενός μικρού παιδιού, με τρόμαξε. Σε συνδυασμό δε, με το βλέμμα της μάνας του, με σόκαρε. Με σόκαρε με τον ίδιο τρόπο που σοκάρομαι όταν στη δουλειά μου βλέπω εκείνη τη νεαρή συνάδελφο που κάνει κάθε μήνα διάφορα τσεκ απ να δει μήπως έχει κάτι κι έχει πάθει ήδη το στομάχι της από το τρόμο του να επιλέγει κάθε μπουκιά που τρώει από που είναι αγορασμένη, τι συστατικά έχει, πότε λήγει, τι πρόσθετα έχει, τι συσκευασία και να έχει αποκλείσει έτσι το 50% τουλάχιστον από ότι τρώμε οι υπόλοιποι. Όπως με σοκάρουν εκείνοι οι άνθρωποι που πιάνουν το χερούλι στο μετρό με αντισηπτικά μαντηλάκια και κυκλοφορούν με ένα μπουκάλι οινόπνευμα στη τσάντα συνέχεια. Όπως με σοκάρουν οι άλλοι που καταπίνουν προληπτικά διάφορα σκευάσματα που θα τους προστατεύσουν από πιθανές ασθένειες σε ένα πιθανό μέλλον γεμίζοντας το σαρκίο τους με διάφορες αμφιβόλου χρήσεως ηλιθιότητες. Όπως με σοκάρουν εκείνοι που υποτακτικά τρυπιούνται κάθε τόσο με ότι νέο εμβόλιο κυκλοφορήσει σε κατάσταση πανικού μήπως πεθάνουν από ένα απλό κρυολόγημα ή από το τσίμπημα ενός κουνουπιού….
Οι εν δυνάμει ασθενείς σε ένα άρρωστο κόσμο. Σ΄ένα κόσμου που προωθεί συνέχεια το τρόμο της αρρώστιας, του θανάτου, προσπαθώντας επιμελώς να πείσει τα τρομοκρατημένα πλήθη πως δεν υπάρχει ελπίδα καμιά εκτός και αν προλάβεις αυτό που ίσως πάθεις. Δεν έχει σημασία αν το πάθεις τελικά, η ουσία είναι να φοβάσαι ότι θα σου συμβεί. Να το σκέφτεσαι συνέχεια και να απομακρύνεσαι από όλες τις εστίες κινδύνου, όπως π.χ. οι μολυσμένοι, εθισμένοι ή απρόσεκτοι συνάνθρωποι σου οι οποίοι πλέον δεν είναι απλά συνάνθρωποι αλλά εστίες μόλυνσης που αν τους πλησιάσεις πολύ θα πάθεις αυτό το κάτι.
Έτσι από τα πρώτα ενθαρρυντικά βήματα του ανθρώπου που δικαίως θέλει να είναι προσεκτικός και επιμελής με την υγεία του, περνάς στο στάδιο της σχιζοφρένειας του ανθρώπου που πάσχει από μανία καταδιώξεως των πάντων. Από το τσιγάρο βλάπτει περνάς στο κάποιος φύσηξε καπνό δίπλα μου και πρέπει να κάνω μια αξονική να δω μήπως μου δημιούργησε καρκίνο. Δεν είναι κάποιος γείτονας που καπνίζει είναι ένα πυρηνικό απόβλητο που μόλις έρθεις σε επαφή την εβαψες. Δεν είναι ένας συνήθης κρυολογημένος που φτερνήστηκε δίπλα σου είναι μια μολυσμένη εστία που έριξε τα απόβλητα επάνω σου και πρέπει επειγόντως να καταπιείς ένα κοκτέιλ αντιβιοτικών άμεσα μήπως και προλάβεις το μοιραίο…..
Να φοβάσαι τι τρως, τι πίνεις, τι ανασαίνεις. Να φοβάσαι πιθανά και τον έρωτα γιατί μεταφέρονται ένα σωρό κίνδυνοι με τη σεξουαλική πράξη. Να φοβάσαι να σφίξεις το χέρι, να φιλήσεις κάποιον, να μοιραστείς ένα πιάτο φαΐ μαζί του. Τελικά ίσως η εξήγηση για όλες τις ασθένειες που ρημάζουν το κόσμο αυτή τη στιγμή να είναι πιο απλή από τα πολύπλοκα αίτια που ψάχνουν οι επιστήμονες και δεν βγάζουν άκρη. Όταν περιμένεις με αγωνία, τι θα σου συμβεί το έχεις ήδη προσκαλέσει. Είναι σαν να θέλεις σαδιστικά να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε μια συνεχή τρομοκρατία που όντως κάποια στιγμή θα ξεσπάσει επάνω σου. Εκείνα τα αποστειρωμένα παιδάκια που μεγαλώνοντας είναι αλλεργικά σε πεντακόσιες ουσίες. Εκείνα οι αποστειρωμένοι άνθρωποι που κινδυνεύουν ακόμα κι από ένα απλό συνάχι….
Τα προληπτικά τσεκ απ σε εικοσάχρονα παιδιά. Τα κοκτέιλ αμφισβητούμενων εμβολίων στα μωρουδίστικα κορμάκια. Οι επαναλαμβανόμενες ριπές ραδιενέργειας με δεκάδες αξονικές για να τσεκάρει κάποιος μήπως και έχει κάτι. Ο αντιβιωτικός βομβαρδισμός στο πρώτο φτέρνισμα. Και το τρομοκρατημένο κοριτσάκι που με το που είδε ένα πακέτο τσιγάρα ένοιωσε πως το πυροβόλησαν και είναι ήδη στην εντατική.
Την ίδια στιγμή που ασύδοτα οι ίδιοι άνθρωποι καταπίνουν σάπια τρόφιμα, ζουν σε σάπια διαμερίσματα και υποβάλλονται σε καταστάσεις τρομοκρατίας από το πρωί ως το βράδυ χωρίς να μπορούν να διακρίνουν τον αληθινό κίνδυνο. Το ίδιο παιδάκι που με κοίταξε τρομοκρατημένο κράταγε στα χέρια του ένα παγωτό κι η μητέρα του δεν είχε κανένα πρόβλημα, όπως δεν θα είχε όταν το τάιζε μ΄εκείνα τα γάλατα σε σκόνη, όταν το αποκοιμίζει με τη τηλεόραση, όταν του δίνει να φάει και να πιεί ότι σκουπιδαριό κυκλοφορεί σε δελεαστική συσκευασία….
Υπάρχει κάτι που με σοκάρει ακόμα. Οι τρομοκρατημένοι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν λίγη παράταση. Οδηγούμενοι έτσι ίσως πιο σύντομα σε ένα πολλές φορές μαρτυρικό τέλος, μετά από μια μαρτυρική ζωή γεμάτη τρόμο μήπως και…. Είναι δυνατόν ποτέ να μπορεί κάποιος να πολεμήσει για την ελευθερία του, να ορθώσει ανάστημα σε όλο αυτό το αίσχος που συμβαίνει γύρω του, να σκεφτεί αυτόνομα , να γίνει ανυπακουος στο σύστημα, όταν είναι εξαρτημένος από κάθε ηλιθιότητα που του πλασάρουν, όταν είναι εξαρτημένος από ένα συνεχή τρόμο που μόνο το ίδιο το σύστημα έχει τρόπους να καθησυχάσει; Δεν είναι.
Δεν γίνονται όλα πλέον για μια χούφτα δολλάρια. Το πιθανότερο πλέον είναι πως όλα γίονται για μια χούφτα χάπια. Και όχι σ΄αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται το περίφημο κόκκινο χάπι….
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ (MET.A.A.) 
Σχολιάστε