Για την έφοδο στον ουρανό, αντί για το σάλτο απ’ το μπαλκόνι…

Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ότι όταν το παγκόσμιο σύστημα καταρρέει πέφτοντας πάνω στα κεφάλια μας, και η «φωτιά» της χρεοκοπίας πλέον καίει στα μητροπολιτικά κέντρα των καπιταλιστών, λίγη σημασία θα δώσουν στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι άνθρωποι πηδάνε από τα μπαλκόνια και πεθαίνουν στα πεζοδρόμια μέσα στην απελπισία τους. Οι συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής που έχουν δημιουργήσει οι «από πάνω» με την χρεοκοπία τους, αφήνει πίσω της καθημερινά αμέτρητα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου. Η αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα,

Ελλάδα: H τρίτη μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία: 2,4 εκ. άνεργοι μέχρι το 2014!

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας είναι ήδη η τρίτη μεγαλύτερη σε διάρκεια στην ιστορία, έχοντας ξεπεράσει αυτή των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929. Πηγαίνοντας πίσω μέχρι και το 1700, μόνο σε δύο άλλες περιπτώσεις έχουν υπάρξει μακροβιότερες υφέσεις: από το 1980 μέχρι το 1997 στη Λιβερία, μία χώρα στη Δυτική Αφρική και από το 1989 μέχρι το 1997,στο Τατζικιστάν, μία χώρα στα σύνορα με το Αφγανιστάν (στοιχεία BBC UK). Αμέσως μετά ακολουθεί η ύφεση της Ελλάδας,

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ!

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Την ίδια ώρα που στη χώρα μας προβάλλεται ως ανάπτυξη και ως «εργαλείο» εξόδου από την κρίση η ιδιωτικοποίηση του νε­ρού μέσα από την πώληση ποσοστού της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση που τα τελευταία χρό­νια έχει παγιοποιηθεί είναι η επιστρο­φή των δικτύων ύδρευσης και αποχέ­τευσης σε δημοτικές ή κρατικές επιχει­ρήσεις.

Και αυτό γιατί το μοντέλο της δεκα­ετίας του ’80 και του ’90, που μέσω του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας προωθήθηκε ή – καλύτερα – επιβλή­θηκε για την εξαγορά των δικτύων από ιδιωτικές εταιρείες, απέτυχε παταγω­δώς, με αποτέλεσμα η νέα αντίληψη, το σύγχρονο μοντέλο για τον 21ο αιώ­να, να απαιτεί τη δημοτική ή κρατική διαχείριση του νερού.

Ισπανία: Από τα φλεγόμενα οδοφράγματα της Pola de Lena στη Μαδρίτη

Καθώς τα οδοφράγματα στις περιοχές εξόρυξης άνθρακα στο βορά της Ισπανίας συνεχίζουν να φλέγονται έπειτα από 43 μέρες απεργίας, και μετά τις πρώτες σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία με πέτρες και αυτοσχέδιες ρουκέτες ακόμη και μέσα στις αυλές των σπιτιών, οι ανθρακωρύχοι αποφάσισαν να ανοίξουν κοινωνικά τον αγώνα τους και να συνδεθούν με εργαζομένους και ανέργους σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στα νέα μέτρα που επέβαλε η ισπανική κυβέρνηση με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση.