17 Μαρτίου του 1988 ο Νικόλας έφυγε για «πάνω» αφήνοντας μας τα τραγούδια του κοινωνική και πολιτισμική παρακαταθήκη. Αντιεξουσιαστής, ρομαντικός επαναστάτης, απόβλητος της κοινωνίας των νοικοκυραίων και του θεάματος, εχθρός του συστήματος, ερασιτέχνης τραγουδοποιός αφού ποτέ του δεν έβγαλε λεφτά απο το σύστημα. Ξεκίνησε να «πουλάει» για βιοπορισμό τα τραγούδια του σε κασέτες που έγραφε μόνος πάνω σε ένα τραπεζάκι έξω απο το Πολυτεχνείο, έτσι τον θυμόμαστε πολλοί. «Ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω»;;;
1 σχόλιο
Comments RSS TrackBack Identifier URI
Είχα ην τύχη να τον ακούσω όταν δεν τον ήξερε σχεδόν κανένας πολιτισμένος… Αρχές του `80 στο παρκάκι μπρος από τη Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Καμιά 20αριά άτιμα ήμασταν από κάτω. Με πήγε ο Γιώργος. Ένας φίλος και συμφοιτητής μου τότε. Αργότερα δε έμαθα ότι ήταν και κοντοχωριανός μου. Κοζανίτης. Σε θυμάμαι πάντα Νικόλα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!