Διλήμματα

ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΩΤΟ

~ συνειδητοποιώντας ότι η γλώσσα της εξουσίας είναι η μόνη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε ~

Μέσα στην έρημο της κανονικότητας, η εξουσία διαχειρίζεται κάθε πτυχή της ύπαρξής μας: το σώμα μας, τις λέξεις μας, τις επιθυμίες μας, τα βράδια μας, τις αλήθειες μας, τα συναισθήματά μας, τα πιστεύω μας, τις αρνήσεις μας. Κάθε σύνολο ερωτήσεων και απαντήσεων που καλούμαστε να διαχειριστούμε είναι μονοπάτια ενός λαβυρίνθου γεμάτου παγίδες. Κάθε μας επιλογή μάς οδηγεί, αργά ή γρήγορα, ξανά στο σημείο έναρξης, διαιωνίζοντας το υπάρχον αδιέξοδο.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

~ θρυμματίζοντας τη βιτρίνα της δημοκρατίας ~

ενα μήνυμα απο τους μετανάστες

Από τότε που είμαστε μικροί στη χώρα μας είχε φασαρία, μα εμείς δεν καταλαβαίναμε τι είναι αυτή η φασαρία. Μετά μεγαλώσαμε και καταλάβαμε ότι αυτή η φασαρία είναι πόλεμος. Άλλαζαν οι εποχές και εμείς περνούσαμε πιο δύσκολα. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Από τότε μέχρι και σήμερα σκεφτόμαστε τι θα γίνει με το μέλλον μας, ποιά θα είναι η μοίρα μας. Όταν είμασταν στη χώρα μας, μας είπαν ψέμματα. Μας είπαν ότι στην Ευρώπη έχει δημοκρατία και εκεί θα έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά εδώ είναι αλλιώς. Για να φτιάξουμε τη ζωή μας πρέπει να περάσουμε τα σύνορα αλλά στην ελλάδα αυτό είναι πολύ δύσκολο.

Υποτίθεται ότι η αστυνομία υπάρχει για να προστατεύει το κόσμο. Αλλά εδώ δεν είιναι έτσι. Η αστυνομία στην ελλάδα μας χτυπάει, μας κοροιδεύει, μας συλλαμβάνει,