η λαμπερή ειρωνεία του άστρου ενός φτηνού παραμυθιού…

Πηχτή η σιωπή στους δρόμους καθώς συνοδεύει το μελαγχολικό θρόϊσμα των φύλλων. Έχουν σβήσει εδώ και χρόνια οι απίθανες γιορτές μέσα στο βασίλειο των σκουπιδιών. Οι φάτνες του πιο γνωστού φτηνού παραμυθιού ξεροσταλιάζουν στις άδειες πλατείες. Ο δειλός ήλιος καθρεφτίζεται στα απόνερα της δυνατής βροχής. Οι λιγοστές παρέες των παιδιών με τα τριγωνάκια και τις αποδεκατισμένες φωνές προσπερνούν γρήγορα τους μετανάστες που σέρνουν τα βαρυφορτωμένα καροτσάκια. Με ό,τι περισσεύει από τον απόπατο αυτού του θλιβερού πολιτισμού. Ένας νεαρός πρόσφυγας εκβράστηκε λέει χτες στις όχθες του Έβρου. Για να γλιστρίσει βιαστικά από τα μονόστηλα στον ομαδικό τάφο με τους αριθμούς.

Χωρίς ονόματα εκεί στην Χαλυβουργία με την πύλη στον αποπνικτικό Ασπρόπυργο. 55η ημέρα απεργίας με τα σκληρά πρόσωπα και τις ρυτίδες της αγωνίας.

Με τα τσαλακωμένα πρόσωπα των διαδηλωτών της Ταχρίρ. Και τις ματωμένες ιαχές στα στενά σοκάκια της Γάζας

Κάτω από τον ίδιο ουρανό όπου λάμπει ειρωνικά το άστρο του φτηνού παραμυθιού.

Ξημέρωσε πάλι μια αόρατη μέρα. Απλώνουμε την παλάμη μας για να χαϊδέψουμε αυτήν την πόλη. Σαν να ήταν τρυφερό χορτάρι ή απαλές φτέρες ή υψωμένες γορθιές.

Αποφασισμένοι για το μεγάλο γκρέμισμα.

http://sinialo.espiv.net

Σχολιάστε

Δεν υπάρχουν σχόλια.

Comments RSS TrackBack Identifier URI