Οργή, άρνηση, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή


Tου Σπύρου Μαρκέτου*

Στην αξέχαστη ταινία Αll That Jazz, του Μπομπ Φος, πρωταγωνιστής είναι ένας γοητευτικός και ανυπόταχτος σκηνοθέτης, που τον παίζει ο Ρόυ Σάιντερ. Η ζωή που κάνει τον σκοτώνει: γυναίκες, ποτά, τσιγάρα, ξενύχτια, και πολλή πολλή δουλειά. Η καρδιά του τον προειδοποιεί, αλλά εκείνος φυσικά δεν κόβει τίποτε απ’ όλα αυτά, ώσπου επέρχεται το μοιραίο. Στην πορεία όμως ο ήρωας αλλάζει. Αποστασιοποιείται από το εφήμερο, μέσα στο οποίο ως τότε κολυμπούσε σαν το ψάρι στο νερό. Όχι απλώς πεθαίνει σοφότερος, αλλά συνάμα αποστάζει, από τον ίδιο τον τρόπο που βιώνει την πορεία προς το τέλος, το ύστατό του έργο, το αριστούργημά του. Στοχάζεται όσα νιώθει, ώσπου τα μεταμορφώνει σε αξέχαστη τέχνη. Συνέχεια

καταδικάζουμε τη ΝΕΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ενάντια στον λαό της Λιβύης


Η ενορχηστρωμένη κατόπιν πολύχρονου σχεδιασμού επίθεση ενάντια στο λαό της Λιβύης, με πρόσχημα την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έχει φτάσει στο απόγειό της. Καθημερινοί βομβαρδισμοί απο το ΝΑΤΟ και την ΕΕ έχουν προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Εκατόμβη!

Αφορμή για την συγγραφή αυτού του σημειώματος τώρα, σήμερα, πέραν του αυτονόητου της αντίθεσής μας στο βρώμικο πόλεμο που διεξάγουν ΗΠΑ και ΕΕ στη Λιβύη αποτέλεσε η χθεσινή κατάληψη της Λιβυκής πρεσβείας στην Αθήνα απο «αντικαθεστωτικούς¨. Μπήκαν, έσπασαν, κατέβασαν τη σημαία της χώρας, ανέβασαν την «δική» τους, βγήκαν. Ως εδώ μπορούμε να δεχτούμε και να συζητήσουμε οποιαδήποτε εκδοχή περί αγανακτισμένων, εξεγερμένων, αντιφρονούντων. Η ουσία όμως που προκαλεί ερεθισμό και αναδεικνύει μια κορυφαία αντίφαση σε σχέση με ανάλογα περιστατικά στο παρελθόν, έγκειται στη στάση της κυβέρνησης και κατ’ επέκταση της αστυνομίας: «Ειδοποιήθηκε» απο τρίτους, «τυχαία» και περιορίστηκε να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα εκ του μακρόθεν, Συνέχεια

φούντο …


Το τσούρμο που πρόκειται να συνοδεύσει τον Παπανδρέου στη ΔΕΘ θα είναι, λέει, συμμαζεμένο η δε παρουσία εκεί των παρακοιμωμένων του Ηγεμόνος, «λιτή» (ω των ελληνικών) βεβαίως για τα μάτια του κόσμου και πάντως πιο «λιτή» απ’ τις πανάκριβες διακοπές, στις οποίες ξαμολήθηκαν και φέτος για να ξεδώσουν υπουργοί τε και στελέχη, αδιόρθωτοι λιγούρηδες για γκλαμουριά, των οικιών ημών εμπιμπραμένων, αυτοί οι ολίγιστοι τον χαβά τους…

 Αδιέξοδο! Συνέχεια