«Κλυδωνίζεται βίαια ολόκληρη η ευρωζώνη. Ο καπιταλισμός θα ανασυγκροτηθεί ή θα ανατραπεί.
Οι διαφημισθείσες ως δήθεν «ιστορικές» αποφάσεις της έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης στις 21 Ιουλίου αποδείχθηκαν εντελώς ανεπαρκείς για να αναχαιτίσουν έστω και προσωρινά τη διεύρυνση της οικονομικής κρίσης σε περισσότερες χώρες μέλη της – και μάλιστα σε χώρες που λόγω οικονομικών μεγεθών είναι αδύνατον να «διασωθούν» δημοσιονομικά κατά το πρότυπο των Μνημονίων που επιβλήθηκαν στις μικρές χώρες της περιφέρειας. Η πολιτική ουσία είναι ότι αυτή η κρίση που συγκλονίζει το σύγχρονο καπιταλισμό και τον οδηγεί σε κανιβαλικές επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των συνταξιούχων, των νέων πηγάζει από την ίδια τη φύση του συστήματος, όχι από κάποια διαστροφή του ή παρεκτροπή του. Ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι διαφορετικός! Αυτό θέτει ένα τεράστιο πραγματικά ιστορικών διαστάσεων πολιτικό δίλημμα: Ή το σύστημα θα κατορθώσει να επιβάλει τη γραμμή του και να ανασυγκροτηθεί, έστω και προσωρινά, σε αυτή τη βάση ή οι εργαζόμενοι θα κατορθώσουν αφενός να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της πρόκλησης και αφετέρου να οργανώσουν τις δυνάμεις τους, ώστε να ανατρέψουν το βάρβαρο και όλο και πιο αιμοβόρο καπιταλιστικό σύστημα».