Σε μια οικονομικά εύρωστη επιχείρηση, που κατά το 25% ανήκει στο κράτος, αποφασίστηκε να απολυθούν 120 εργαζόμενοι (δεν θα μιλήσω εδώ για τους 150 της «Γερμανός»), και αυτό που επί της ουσίας έγινε ήταν μια 48ωρη απεργία και μερικές άτυπες καταλήψεις κτιρίων.
Σκοπός μου είναι να επικεντρωθώ στην εμπειρία που αποκόμισα τόσο εγώ προσωπικά, όσο και αρκετοί συνάδελφοί μου από τις κινητοποιήσεις, αλλά κυρίως από τη στάση των εμπλεκόμενων πλευρών, δηλαδή της διοίκησης της εταιρίας, του Δ.Σ. του συλλόγου εργαζομένων και της ομοσπονδίας, αλλά και των ίδιων των εργαζόμενων, τόσο αυτών που εθίγησαν άμεσα, όσο και των υπολοίπων που περιμένουν και αναρωτιούνται αν και πότε θα έρθει και η δική τους σειρά.
Ούτε η διοίκηση ούτε ο σύλλογος εργαζομένων μπήκαν στο κόπο να απαντήσουν τα πολλά και εύλογα γιατί. Και καλά, η διοίκηση κάνει τη δουλειά της, η οποία είναι να εξασφαλίζει τα κέρδη των μετόχων, χρησιμοποιώντας πότε το μαστίγιο και πότε το καρότο, αλλά το σωματείο μας, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να δουλεύει για τους εργαζόμενους, πού ήταν και τι έκανε;
Η αίσθηση που έχω -και όχι μόνο εγώ απ’ όσο ξέρω- είναι ότι παρά τις ρητορικές κορώνες των πρώτων ημερών για «συνεχιζόμενες δυναμικές κινητοποιήσεις» και την επιβεβλημένη 48ωρη απεργία, οι συνδικαλιστές του συλλόγου μας «χαθήκαν» και από Τρίτη η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ήταν στα γραφεία του και εργάζονταν κανονικά, ενώ το HR καλούσε συναδέλφους σε καφετέριες και στο Μέγαρο του ΟΤΕ για να υπογράψουν τις «συναινετικές» αποχωρήσεις.
Αυτό που μου έμεινε ήταν η ολιγωρία που είδα, η ασυνέπεια και ασυνέχεια των ενεργειών του σωματείου, με αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις να ξεφουσκώσουν και τελικά να χάσουν τη δυναμική τους.
Έτσι, η πλειοψηφία των συναδέλφων που είχαν προγραφεί από τη διοίκηση, οι οποίοι, είτε γιατί δεν είχαν πείρα από εργατικές κινητοποιήσεις είτε γιατί θεώρησαν την υπόθεση χαμένη για χαμένη, ήραν την εμπιστοσύνη τους στο σύλλογο και προτίμησαν το «πακέτο», εγκαταλείποντας τη μάχη και τη θέση εργασίας τους.
Καιρό τώρα λέω -και γίνομαι δυσάρεστος- ότι το πρωτοβάθμιο σωματείο μας δεν θέλει να έχει μέλη αλλά πελάτες. Ο κόσμος φοβήθηκε και υπέκυψε στον εκβιασμό της διοίκησης διότι δεν έχει εκπαιδευτεί σε συλλογικούς αγώνες και δεν έχει αποκτήσει τη συνείδηση ότι μόνο διαμέσου αυτών κερδίζονται τα διάφορα εργατικά ζητήματα. Τώρα αν μου πείτε αυτό δεν είναι πρόβλημα μονάχα της Cosmote αλλά ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, θα συμφωνήσω αν και αυτό δεν αλλάζει κάτι.
Κανένας εργαζόμενος από μόνος του δεν μπορεί να τα βάλει με την Cosmote -ή την όποια εταιρία- και να έχει ελπίδες να κερδίσει. Αντίθετα, με συλλογικούς αγώνες και με συσπειρωμένους τους εργαζόμενους απέναντί της, η διοίκηση της Cosmote είναι αυτή που δεν θα είχε καμιά ελπίδα, διότι η εταιρία είναι στον όμιλο ΟΤΕ που είναι κατά το 25% κρατικός, άρα και πιο ευαίσθητος σε πολιτικές πιέσεις, ενώ συμβάλλει αποφασιστικά στην κερδοφορία του ομίλου ΟΤΕ και η ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση της εύρυθμης λειτουργίας της κοστίζει στους μετόχους παρά πολλά χρήματα.
Ο ρόλος του σωματείου: ποδηγέτηση και κομματικοί μηχανισμοί
Δεν υπάρχουν φόρμουλες επιτυχίας για εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, καθώς, όσο κι αν το παρελθόν διδάσκει ποιο είναι το γενικό πλαίσιο που αυτοί πρέπει να διεξάγονται για είναι νικηφόροι, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που πρέπει να τα δει κανείς κατά περίπτωση.
Οι αγώνες έχουν τη σημασία τους στην εποχή που συμβαίνουν και οι μορφές που παίρνουν καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνουν. Στις μέρες μας όπου τα πράγματα είναι για όλους στριμωγμένα -μέχρι τώρα το στρίμωγμα το είχαν μόνο οι εργαζόμενοι και κυρίως τα λαϊκά στρώματα- ο κάθε ένας οφείλει να αγωνιστεί σκληρότερα και, βέβαια, οι θυσίες που απαιτούνται είναι αναλογικά μεγαλύτερες.
Μέχρι τώρα με δεδομένα την υψηλότατη κερδοφορία της εταιρίας και το γεγονός ότι η Cosmote ανήκει εξ ολοκλήρου στον ΟΤΕ, ο οποίος με τη σειρά του είναι κατά το ένα τέταρτο κρατικός, θεωρούσαμε (όχι όλοι μας βέβαια) ότι εφόσον εργαζόμαστε με ζήλο και είμαστε παραγωγικοί, οι δουλειές μας ήταν σε ένα μεγάλο βαθμό εξασφαλισμένες. Έτσι θεωρούσαμε ότι είμαστε σε λίγο καλύτερη μοίρα από τους εργαζόμενους στον αμιγώς ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η συνθήκη ίσχυε μέχρι πριν κάποιο διάστημα, αλλά το πρόβλημα φυσικά είναι ότι δεν καταλάβαμε πότε έπαψε να ισχύει, κι εδώ είναι που λέω ότι ο σύλλογος εργαζομένων δεν έπαιξε το ρόλο που του αναλογούσε. Στις συνελεύσεις που έγιναν την περίοδο των απολύσεων, είδα πολλούς συναδέλφους να κατηγορούν ευθέως το Δ.Σ. του συλλόγου ότι ενώ γνώριζε ότι επίκειντο απολύσεις, δεν βγήκε να το πει επίσημα.
Για εμένα το πρόβλημα δεν είναι αυτό, διότι πώς θα μπορούσαν να πουν επίσημα για απολύσεις τη στιγμή που η διοίκηση το διέψευδε; Αποδείξεις δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν εφόσον επρόκειτο απλά για πρόθεση, αλλά οι ενδείξεις ήταν πολλές, εξ ου και οι φήμες που κυκλοφορούσαν επί μήνες, και εντέλει ο κόσμος πιάστηκε ανενημέρωτος, στον ύπνο.
Ο Σύλλογος Εργαζομένων της Cosmote είναι μέλος της ΟΜΕ-ΟΤΕ και αριθμεί 1.600 περίπου εγγεγραμμένα μέλη, από τα οποία, αν και όλοι πληρώνουν συνδρομή, ζήτημα είναι αν 100–200 συμμετέχουν τακτικά στις διαδικασίες του. Πρόκειται για ένα θεσμό απαξιωμένο στα μάτια των εργαζόμενων, που ποτέ δεν στάθηκε στα αλήθεια δίπλα τους, αλλά κύριο μέλημά του ήταν να στήσει και να συντηρεί ένα μηχανισμό από πράσινα, γαλάζια και ροζ παιδιά, που ψηφίζουν σύμφωνα με τις κομματικές επιταγές, εξασφαλίζοντας έτσι το «δικαίωμα» του προνομιακού συνομιλητή με τη διοίκηση.
Έχοντας ως δεδομένο ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που κατεβαίνουν στις εκλογές του συλλόγου είναι κομματικά παραμάγαζα και λειτουργούν με τις πλάτες και τις μεθόδους των αστικών κομμάτων, εγώ ο ίδιος αμφισβητώ το θεσμικό ρόλο του Δ.Σ. του συλλόγου και προτάσσω την από τα κάτω οργάνωση των εργαζόμενων, και την ενεργή συμμετοχή του κάθε ενός στις διαδικασίες και στις μάχες.
Προτάσσω τη δημιουργία μιας διαρκούς επιτροπής αγώνα, η οποία θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά – αδιαμεσολάβητα, και που ως σκοπό θα έχει την ενημέρωση και την οργάνωση κινητοποιήσεων και δράσεων ενάντια στις αντεργατικές επιλογές της διοίκησης της εταιρίας και ενάντια στο Δ.Σ. του συλλόγου που έχει στόχο του να ποδηγετήσει τους εργαζόμενους και να τους καταστήσει πελάτες κομματικών μηχανισμών.
Το τι θα συμβεί στις επόμενες εκλογές του συλλόγου δεν θα προσπαθήσω να το προβλέψω, πολύ δε περισσότερο να το προδικάσω, μια και εκεί, λόγω του μηχανισμού που ανέφερα παραπάνω, είναι το δικό τους γήπεδο. Αυτό που ξέρω πολύ καλά, όμως, είναι ότι στους αγώνες και στις κινητοποιήσεις θα μας βρίσκουν μπροστά μπροστά, να τους έχουμε ξεπεράσει.
Όσο για τις συνελεύσεις, Ε! και σ’ αυτές εκεί θα είμαστε να τους ξεμπροστιάζουμε…
Νίκος Θωμάς, Εργαζόμενος στην Cosmote
Από το 5ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
Cosmote: Layoffs, lies and «trade unionism»
My aim is to focus on the experience gained so myself, and many of my colleagues from the rallies, but especially the attitude of parties involved, namely the management of the company, the BoDemployees of the club and the federation, but also of all workers, both those directly affected, and the others waiting and wondering if and when they come to their own series.
Neither management nor the unions came to bother to answer the many reasonably why.And well, the administration is doing its job, which is to ensure profits for shareholders, when using the whip and when the carrot, but our club, which was supposed to work for employees, which was what he did ?
The feeling I have, and not just me than I know, is that despite the rhetoric crowns of the early days of «ongoing dynamic demonstrations» and imposed a 48-hour strike, the union of our society «missed,» and on Tuesday the vast majority of world was in office and worked normally, while the HR urged colleagues in the House cafeterias and OTE to sign the ‘consensus’ retirements.
What I left was slow when I saw the inconsistency and lack of continuity of operations of the corporation, so that action may deflate and eventually lose momentum.
Thus, the majority of his colleagues were outlawed by the authorities, who, either because they had experience of industrial action or because they felt lost in the case lost, they withdrew their confidence in the club and chose the package, leaving the battle and their job.
Time now, and I become offensive-that the first club we do not want to have members but customers. People are afraid, and bowed to the blackmail of the administration because they have been trained in collective struggles and has acquired the knowledge that only those won through various trade issues. Now tell me if this is not a problem only of Cosmote, but the whole of Greek society, I will agree though that does not change anything.
No employee alone can not put them in Cosmote-or any company, and have a chance to win.Instead, the collective struggles and coiled towards workers, the administration is that Cosmote will not have any hope, because the latter is the group OTE is 25% state and therefore more susceptible to political pressure and decisively contribute to the profitability of the OTE group and the possible destabilization of the proper functioning of the costs to shareholders too much money.
The role of the corporation: podigetisi and party mechanisms
There are no formulas for success for labor and social struggles as well, as if the past teaches what is the background against which they must be carried out on winning, there are some issues that must be seen as appropriate.
The games are important in the time that happens and the forms they take down heavily on the circumstances under which they occur. On days where things are all crowded, until now only had to squeeze workers and especially the working classes, each one has to fight harder and, of course, the sacrifices required are proportionately larger.
Until now data on the highest profitability of the company and the fact that Cosmote wholly owned by OTE, which in turn is the fourth state, we thought (not all of us of course) that if we work with zeal and we are productive, our jobs were in a heavily secured. So we thought that we were a little better off than employees in purely private sector.
This treaty was in force until some time ago, but the problem of course is that I never understood expired, and here is what I am saying that the unions did not play the role of attributable. The assemblies were a period of redundancy, I saw many colleagues to directly accuse the Board of Directors that the club knew that epikeinto dismissals came out to say it officially.
For me the problem is not so, because how could they say officially layoffs at a time when the government denied? Evidence could not exist if it were just intent, but the indications were many, hence the rumors that circulated for months, and eventually people caught uninformed, to sleep.
The Association of Workers Cosmote is a member of OME-OTE and has approximately 1,600 enrolled members, of which, although all pay assistance issue is whether 100-200 regularly participate in procedures. This is an obsolete institution in the eyes of workers, who have never been really close, but the main concern was to erect and maintain a system of green, blue and pink and children who vote according to party checks, thus ensuring the «right» of the privileged interlocutor with the government.
Having assumed that the trade parties that descend on the club’s elections are partisan paramagaza and work with the backs and the methods of the bourgeois parties, I myself doubt the institutional role of the Board the club and puts the bottom unions, and the active participation of each one processes and battles.
Prefix to create a standing committee race, which will operate amesodimokratika – adiamesolavita, which will aim to inform and organize protests and actions against anti-labor choices of the administration of the company and against the Board the club that aims to podigetisei employees and customers to make them party mechanisms.
What will happen at the next election of the club will not try to predict, much less to predict, since there due to the mechanism mentioned above is their land. What I know very well, however, is that the struggles and mobilizations will find us in front of the front, we have to overcome.
As for the meetings, E! and in those where we will expose them …
Nick Thomas, a worker in CosmoteOn the fifth issue of labor newspaper circulating ACTION
http://efimeridadrasi.blogspot.com efimeridadrasi@gmail.com
Σχολιάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια.
ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ (MET.A.A.) 
Σχολιάστε